Technika redukcji czasu snu (Sleep Restriction Therapy - SRT)

Jedna z podstawowych technik behawioralnego leczenia bezsenności. Polega na skróceniu czasu spędzanego w łóżku do czasu rzeczywistej długości snu pacjenta. W celu jej prawidłowego wykonywania pacjent powinien wypełniać w trakcie lecenia dzienniczek snu, który pozwala na ocenę długości snu pacjenta w dłuższych okresach czasu tzn. minimum tygodniowych. Jeśli średnia długość snu pacjenta na podstawie dzienniczka snu z całego tygodnia wynosi np. 5 godzin, a pacjent spędza w łóżku godzin 8 (czas od momentu położenia się wieczorem do łóżka do czasu ostatecznego wstania rano), poleca się pacjentowi skrócenie czasu przebywania w łóżku do 6 godzin (średni czas snu plus jedna godzina). Pozostały czas chory powinien spędzić aktywie poza łóżkiem, zwiększając tym samym swoją biologiczną potrzebę snu. Następnie czas w łóżku jest co tydzień modyfikowany, co uczy pacjenta aktywnego podejścia do zaburzeń snu. Jeśli wydajność snu (iloraz całkowitego czasu snu do czasu spędzanego w łóżku) przekracza 85%-90%, czas w łóżku jest wydłużany o 15-20 minut, jeśli wydajność snu wynosi poniżej 80%, czas w łóżku jest o 15-20 minut skracany, jeśli ciągłość snu pozostaje na poziomie 80-85%, czas spędzany w łóżku pozostaje bez zmian. Postępowanie takie, mimo, że początkowo może prowadzić do pogorszenia funkcjonowania pacjenta w czasie dnia w wyniku skrócenia czasu leżnia w łóżku, w okresie kilkutygodniowym prowadzi do konsolidacji i wydłużenia czasu snu.

Powrót

Drukuj | Kontakt

created by Pawel